Oι ζυθοποιοί του Μονάχου λέγεται πως από το 1400 είχαν παρατηρήσει πως µπύρα που αποθηκευόταν σε παγωµένες σπηλιές των Άλπεων, παρέµενε καλή καθ’όλη την διάρκεια του ζεστού καλοκαιριού, αλλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί. Ένας λόγος ήταν επειδή το κρύο δεν ήταν καλός παράγοντας ανάπτυξης για τις επιπρόσθετες άγριες ζύµες, ενώ ένας άλλος ήταν ότι οι ζύµες που βρίσκονταν στα δοχεία κατέληγαν να βυθίζονται στο πάτο, όπου και δεν μπορούσαν να έρθουν σε επαφή µε άλλους µικροοργανισµούς. Η αποθήκευση αυτή (στα γερµανικά Lagerung) εµπειρικά επέλεγε βυθοζύµες. Η διαδικασία αυτή ονομάστηκε στα Αγγλικά lagering, εκ της γερμανικής λέξης Lagern/Lagerung (αποθήκευση). Εξ ου και το Lager. Αυτό αποτέλεσε την αρχή για την «εξηµέρωση» των ζυµών, κάτι που όµως δεν µπορούσε να επιτευχθεί ως την είσοδο στην βιοµηχανία των ψυκτικών µηχανηµάτων, που κατασκευάστηκαν µέσα από την εργασία των Carl on Linde και Scot William Kelvin. Ούτε µέχρι να καταλάβουν οι ζυθοποιοί πως ο αφρός που σχηµατιζόταν κατά την ζύµωση δεν ήταν κάτι το µαγικό αλλά ζωντανά κύτταρα. 
H άνοδος της lager την περίοδο μεταξύ του 1860-1870 ήταν άκρως εντυπωσιακή στην Βοημία. Έκτοτε η lager έμεινε στο προσκήνιο ενώ σε πολλές περιοχές ανταγωνίζεται τις μπύρες ale. Με την πάροδο των χρόνων έχουν υπάρξει πολλά είδη lager όπως η pale lager ή ακόμα και η black lager ωστόσο τρία είναι τα είδη που κατά κύριο λόγο υπάρχουν στη διεθνή αγορά.
Post A Comment:
0 comments:
Αφήστε μας το σχολιο σας!